گردو متعلق به خانواده آجیل درختی است. بنابراین، وقتی فردی به آجیل درخت حساسیت دارد، ممکن است به گردو نیز حساسیت داشته باشد، اما این همیشه صادق نیست. گاهی اوقات، شخص به طور خاص به گردو حساسیت دارد. حساسیت به گردو دو نوع است. بر اساس گزارش های تحقیقاتی، گردو باعث بیشتر واکنش های آلرژیک در میان سایر آجیل درختان می شود.
حساسیت به گردو چیست؟
حساسیت به گردو یک واکنش حساسیت به پروتئین های موجود در گردو است. بر اساس تجلی آن می توان آن را به دو نوع طبقه بندی کرد. حساسیت به گردو یکی دیگر از نمونه های پاسخ ایمنی غیرطبیعی است.
دلایل حساسیت به گردو
علت اصلی حساسیت به گردو، نقص سیستم ایمنی بدن است. پروتئین های موجود در گردو به عنوان آلرژی عمل می کنند و سیستم ایمنی بدن آن ها را بی ضرر نمی شناسد. در عوض، تصور می شود که آن ها تهدیدی بالقوه برای سیستم ایمنی بدن هستند و به همین دلیل تولید آنتی بادی ها تحریک می شود. آنتی بادی های ایمونوگلوبولین E آنتی ژن ها را در طول حمله متوالی توسط همان آلرژن ها می بلعند و به سیستم ایمنی سیگنال می دهند که هیستامین ها و سایر مواد شیمیایی را آزاد کند. این مواد شیمیایی مضر باعث واکنش آلرژیک در بدن می شوند. یکی دیگر از علل حساسیت به گرد، حساسیت به گرده درخت است. این به دلیل واکنش متقابل بین پروتئین گرده درخت و پروتئین گردو رخ می دهد.
علائم حساسیت به گردو
هر دو دسته حساسیت به گردو علائم مختلفی را نشان می دهند. نوع معمول آن با واکنش آنافیلاکسی مشخص می شود و به طور بالقوه شدید است. شکل دوم حساسیت به گردو مربوط به حساسیت گرده درخت معمولاً با علائم خفیف مشخص می شود.
اولین نوع حساسیت به گردو شامل علائم زیر است:
- مشکلات شدید تنفسی
- افت ناگهانی فشار خون
- تهوع یا استفراغ
- نبض ضعیف یا سریع
- سبکی سر
- غش یا از دست دادن هوشیاری
نوع دوم حساسیت به گردو شامل علائم خفیفی مانند:
- خارش گلو و دهان
- تورم دهان ، زبان و لب
- واکنش های پوستی مانند اگزما و کهیر
- تورم و قرمزی صورت و سایر اندام ها
- گرفتگی یا درد شکم
- تهوع یا استفراغ
- اسهال
- آبریزش بینی یا احتقان بینی
- سرفه کردن
- خس خس کردن
- عطسه کردن
- مشکل در تنفس
شروع علائم بلافاصله پس از جویدن یا خوردن گردو اتفاق می افتد. شدت علائم بستگی زیادی به پروتئین های موجود در گردو دارد که بیمار به آن حساسیت دارد.
تشخیص و آزمایشات حساسیت
از آنجا که نمی توان حساسیت به گردو را به طور مشخص تشخیص داد، بنابراین تشخیص برای تأیید وجود حساسیت مهم است. به محض تداوم علائم، باید به مرکز تشخیص مراجعه کرد. متخصصان حساسیت قبل از انجام مراحل تشخیص، جزئیات سابقه خانوادگی و علائم را یادداشت می کنند. اساساً دو روش تشخیصی برای بررسی وجود حساسیت به گردو انجام می شود. مواردی که به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است:
تست خارش پوست به دلیل حساسیت گردو
این آزمایش معمولاً برای تشخیص اینکه آیا فرد به گردو حساسیت دارد یا خیر استفاده می شود. بخش کوچکی از پوست با کمک سوزن سوزانده می شود و مقدار کمی از عصاره آلرژن مشکوک (در این مورد گردو) در قسمت خراشیده شده قرار می گیرد و منتظر می ماند تا واکنشی نشان داده شود. اگر برجستگی های قرمز ظاهر شود، نشان می دهد که فرد به گردو حساسیت دارد.
آزمایش خون برای تشخیص حساسیت
خون از نظر وجود آنتی بادی ایمونوگلوبولین E بررسی می شود. اگر آنتی بادی هایی در جریان خون یافت شود، نشان می دهد که فرد از حساسیت به گردو رنج می برد.
عوامل خطر حساسیت به گردو
اگرچه حساسیت به گردو ممکن است برای هر فردی اتفاق بیفتد، اما برخی عوامل نقش محوری در افزایش خطر ابتلا به آلرژی دارند. چنین عواملی به تفصیل توضیح داده شده است:
تب یونجه
از آنجا که حساسیت به گردو با حساسیت گرده درخت ارتباط دارد، فردی که علائم حساسیت به گرده درخت مانند تب یونجه دارد، به احتمال زیاد از حساسیت گردو نیز رنج می برد.
آلودگی متقابل حساسیت گردو
احتمال آلودگی متقابل بین گردو و بادام زمینی و همچنین بین گردو و سایر آجیل های درختی وجود دارد، به همین دلیل اگر فردی به بادام زمینی یا برخی از مهره های درخت حساسیت داشته باشد در معرض خطر قابل توجهی از حساسیت به گردو قرار دارد.
آسم یا اگزما در اثر حساسیت به گردو
شیوع آسم یا اگزما احتمال حساسیت به حساسیت به گردو را تشدید می کند.
سابقه خانوادگی حساسیت
خواهر و برادرهای کوچک تر کودکانی که به گردو حساسیت دارند در معرض افزایش واکنش های آلرژیک هستند.
حساسیت در گذشته به گردو
اگر حساسیت به گردو در گذشته در فرد رایج بوده است، احتمال دارد که حساسیت در زمان بعدی احیا شود.
عوارض حساسیت به گردو
حساسیت به گردو بیشتر باعث ایجاد واکنش های آنافیلاکسی کشنده و تهدید کننده زندگی می شود. در واقع، پس از بادام زمینی، گردو مسئول بیشترین مرگ و میر ناشی از آنافیلاکسی بر اساس گزارشات است. همیشه عاقلانه است که حساسیت در زمان مناسب تشخیص داده شود و بر این اساس درمان شود تا از عوارض خطرناک حساسیت به گردو جلوگیری شود.
درمان حساسیت به گردو
درمان اولیه حساسیت به گردو قطعاً رژیم حذف است. یک بیمار حساس به گردو باید تحت هر شرایطی از گردو اجتناب کند. این به عنوان درمان پیشگیرانه شناخته می شود. سایر مراحل درمانی برای درمان علائم حساسیت به گردو اتخاذ می شود. داروهای ضد هیستامین برای درمان علائم خفیف استفاده می شود. آنتی هیستامین ها به آسانی به عنوان داروهای تجویز شده و بدون نسخه در دسترس هستند. واکنش های آنافیلاکسی با تزریق آدرنالین (اپی نفرین) مدیریت می شود. به بیمارانی که مستعد واکنش های آنافیلاکسی هستند توصیه می شود که همیشه تزریق کننده های خودکار اپی نفرین را همراه خود داشته باشند. علیرغم تمام مراحل اولیه درمان، سفر به اورژانس برای درمان کامل بیمار آنافیلاکسی و نظارت مکرر بر علائم الزامی است.
رژیم غذایی و احتیاط
یک رژیم غذایی منظم و فاقد گردو باید توسط بیمار مبتلا به حساسیت به گردو به شدت رعایت شود که باید از طیف وسیعی از محصولات غذایی که دارای گردو به عنوان محتوای ضروری هستند آگاه باشد. چنین محصولات غذایی عبارتند از:
- کیک ها
- بیسکوییت
- کلوچه ها
- نان
- شیرینی پزی
- کره گردو
- بستنی
- گاهی اوقات در سس ورستر
- گردوی ترشی
- روغن گردو
علاوه بر اجتناب از گردو خام، باید از آن هایی که در بالا ذکر شد اجتناب کنید. برای احتیاط، مردم همیشه باید برچسب ها را هنگام خرید هر محصولی، چه محصول غذایی و چه لوازم آرایشی بخوانند، زیرا در بسیاری از محصولات آرایشی گردو به عنوان عنصر وجود دارد. هنگام صرف غذا در رستوران، باید بسیار محتاط بود تا غذای مورد نظر حاوی گردو نباشد.
مغز گردو یکی از بهترین و خوشمزه ترین آجیل ها است که خواص زیادی دارد و در موارد زیادی مانند آشپزی، کیک، دسر، و درمانی استفاده می شود ولی برای از افراد دچار حساسیت می شوند که در بعضی از بدن ها این حساسیت به صورت خفیف است و در بعضی دیگر بسیار خطرناک که باید از خوردن گردو جلوگیری کنند.
بدون دیدگاه